Lezers met een beetje geheugen, zullen zich deze naam wellicht herinneren, zij het niet als soloartiest, maar accordeoniste Johanna Juhola kwam hier al aan bod als lid van het Finse Unto Tango Orkest en als helft van het duo dat ze vormt samen met pianist Timo Alakotila. Nu is ze er dus onder eigen naam en dat is voor haar de vijfde keer in ruim zeventien jaar. Alleen: alle vorige platen werden zowat in eigen beheer opgenomen, met alle distributie-gevolgen van dien. Nu is ze opgepikt door het onvolprezen Duitse label Nordic Notes en zal de doorsteek naar onze kant van Europa hopelijk iets vlotter verlopen. Ik zei “hopelijk”, want laten we wel wezen: deze muziek verdient het gehoord te worden door méér dan een kransje niche-specialisten.

Nu, als ik het heb over “onder eigen naam”, klinkt dat eigenlijk een beetje misleidend, want Johanna is ook actief in bands als “Johanna Juhola Reaktori” en het Johanna Juhola Trio en laat het nu zo zijn, dat muzikanten van beide bands hier de accordeoniste terzijde staan bij de opname van de 8 nummers die op deze plaat staan. Zo is er Sara Puljula op bas en dat is een naam die in Finse theater- en muzikantenmiddens bepaald een flinke weerklank heeft. Percussionist Juuso Hannukainen associëren we ten huize van ondergetekende met de wonderlijke Kimmo Pohjonen en de jonge toetseniste Oona Sinkko is gestaag aan het werken aan een eigen reputatie en, te oordelen naar wat ze in de omgeving van Johanna Juhola weet te brengen, zal die naam niet klein blijven en kan ze ooit naast Roope Aarnio gaan staan, de gitarist van Johanna, die in Finland tegenwoordig door heel wat (pop)-artiesten aangezocht wordt, met als klankentovenaar Teemu Korpipää, een man die elk klankprobleem weet op te lossen.

Met dit gezelschap werkt Johanna zich dus doorheen 37 minuten instrumentale folk, die nu eens naar pop neigt, dan weer wat jazz- en tango elementen blijkt te bevatten. Dat levert een erg gevarieerd werkstuk op, gaande van opener “Training Montage Quadrille”, een melodie waar je vanzelf vrolijk van wordt, over “Pachinko Sensei”, waarvan de titel alvast enige Japanse invloed verraadt, over het speelse “Elektroniikakerho”, het wat onheilspellende “Alarm” tot “Micro Wave + House Band”, dat ooit gecomponeerd werd voor een heel leuke muzikale kortfilm waarin ook de “denkbeeldige vrienden” van Johanna figureren (zie https//www.youtube/Watch?V=_E-yOl-BbLs)

Met de rustige titeltrack wordt de ommekeer vanuit het sombere begin in klank omgezet en afsluiter “Viimeiset jamit” is helemaal wat de titel belooft: een finaal jam-moment , waarin elke muzikant nog even zijn ei kwijt kan en een fraai orgelpunt breit aan een plaat, die mij typerend lijkt voor de muzikante, die Juhola is: zo eentje die alle hoeken van de muzikale kamer wil zien en die niet gehinderd wordt door grenzen tussen genres. Dat maakt het alleen maar boeiender om naar te luisteren: fijne melodieën, knappe muzikanten en een heerlijke sfeer, die je doen hopen dat het snel weer festivalseizoen mag worden en dat iemand in onze contreien deze Grande Dame hierheen haalt!

(Dani Heyvaert)